Werkvelden

Kern van het huidig beleid is dat wie kan werken zich moet blijven inspannen om aan het werk te komen Gemeenten en UWV zijn aan zet om met zo min mogelijk middelen zoveel mogelijk resultaat te bereiken. Daarmee staat de vraag centraal: wat werkt voor welke klant binnen welke situatie en. waarom? Het Gilde heeft met professionals en wetenschappers een kennisfundament opgebouwd. Het gaat hierbij om bewezen methoden. De kern wordt gevormd door een specifieke klantbenadering, ook wel aangeduid als Sturen op Zelfsturing. Invoering van deze methode leidt tot een verwachte verdubbeling van de resultaten.

In de methode van Sturen op Zelfsturing ligt de focus op gedragsverandering. Werkzoekenden willen in de regel een vaste baan in een niet zo courante sector, terwijl de realiteit is dat zij flexibel werk moeten aanvaarden in een minder aantrekkelijke sector. Ook hebben werkzoekenden vaak belemmerende overtuigingen, die effectief werkzoekgedrag in de weg staan.

Werkgevers willen in de regel gemotiveerde en gekwalificeerde medewerkers (werkgeversbenadering). He­­­­t werken met deze methode van Sturen op Zelfsturing naar zowel werkzoekenden als werkgevers vereist een hoge mate van vakbekwaamheid.

De verzorgingsstaat is, in de huidige vorm, naar de toekomst financieel onhoudbaar. Er moet een groter beroep worden gedaan op de eigen kracht van burgers en hun netwerken. Er is een verschuiving gaande van primaire overheidsverantwoordelijkheid naar primaire verantwoordelijkheid van burgers onderling. Burgers worden gestimuleerd hun eigen problemen op te lossen, zo nodig met beroep op hun sociale netwerk. Het sturen op het vergroten van de zelfredzaamheid vereist een grote mate van zorgvuldigheid. Voorkomen moet worden dat mensen aan hun lot overgelaten worden. Mensen met zorgvragen hebben vaak ook financiële problemen: geen of een te laag inkomen in combinatie met schulden. Dit vereist een integrale aanpak.

De gewenste aanpak vraagt om breed opgeleide en breed inzetbare professionals, die zich inzetten op het gebied van opvoeding, opgroeien, zorg en welzijn. ­Dit vereist een hoge mate van vakbekwaamheid.

Steeds meer mensen komen in de schulden. Was het eerst voornamelijk alleen de onderkant van de samenleving, door de crisis op de huizenmarkt en arbeidsmarkt raakt de problematiek van schulden steeds meer groepen. Onderscheid kan gemaakt worden tussen regelbare en niet regelbare schulden.

Duidelijk is dat de effectiviteit van de huidige aanpak onvoldoende is. Door het hebben van schulden te framen als gedragsvraagstuk, ontstaan nieuwe en effectievere handelingsperspectieven. Bij regelbare en niet regelbare schulden zijn verschillende doelperspectieven en gedragsinterventies nodig.

He­­­­t werken vanuit het perspectief van gedragsverandering vereist een hoge mate van vakbekwaamheid.

Handhaving is het doen naleven van regels. Naleving is van groot belang om regels effectief te laten zijn. Daarbij kan sprake zijn van zelfhandhaving of een derde partij. Het versterken van zelfhandhaving vereist dat er duidelijkheid bestaat over de regels.

Veel mensen overtreden regels omdat ze zich er niet van bewust zijn; anderen zijn juist calculerend en doen het bewust, gericht op eigen gewin. Onderscheid kan gemaakt worden tussen ‘braven’ (houden zich uit eigener beweging aan de regels), incidentele overtreders (‘twijfelaars’) en de ‘harde kern’ (georganiseerde overtreding).

Goede handhaving versterkt het vertrouwen in naleving en maakt het daarmee mogelijk dat overeenkomsten worden aangegaan. In positieve zin is handhaving gericht op het creëren en in stand houden van veiligheid, leefbaarheid, gezondheid, welzijn en goede sociale verhoudingen. Een gebrek aan handhaving kan grote gevolgen hebben.

Effectieve handhaving beweegt zich zowel op het terrein van ‘waarheidsvinding’ als ‘gedragsbeïnvloeding.’. Juist deze specifieke combinatie vereist een hoge mate van vakbekwaamheid.